Niet zo heilige heilige week en vakantietijd!!!!

Het is weer blogupdatetijd en ik weet ni waar te beginnen... misschien best waar ik vorige keer ben gestopt:

de Semana Santa
Elke ochtend tijdens de semana santa had ik het voornemen om een beetje uit te slapen maar da was ni op de fanfare gerekend! Vanaf een uur of acht smorgens stonden die 'naast mijn bed' te toeteren... Het was hoogseizoen voor de fanfares (ergens heb ik een vermoeden dat die hier zelfs geen laagseizoen hebben).
De hele week werden er bloementapijten gemaakt, urenlang zaten mensen de mooiste krijttekeningen te maken op de straten die versierd werden met bloemen of gekleurd zagemeel. Een uur ofzo voor er een processie zou passeren waren die dan meestal klaar zodat ze even later vertrappeld konden worden door de optocht met Jesus op de reuzenslagroomtaart.
Op witte donderdag is het de traditie om 7 kerken te bezoeken, als ge da flink doet dan zou da geluk brengen. Ik heb dan braaf met cindy 7 kerken bezocht, we zijn nu heel gelukkig.
Een van die kerken was anders toch wel een vergissing om binnen te lopen, da was een evangelische kerk... veel kerk was er ni te zien da was gewoon een zaaltje met plastieken tuinstoelen. Das op zich natuurlijk helemaal ni erg, twas eerder de pastoor da wa ambetant was. In plaats van gewoon rap binne en buite te springen werden we onderworpen aan een ellelang gedram van diene pastoor. En het was ni da hij iets te zeggen had da we nog nooit eerder hadden gehoord.... De emmer liep bij ons over wanneer hij de volgende mooie boodschap meegaf: " Kranten en tijdschriften zijn slecht, die kan je beter niet lezen. Lees de Bijbel daar staat al het nieuws in dat je moet weten".
De avond van witte donderdag was wa succesvoller, samuel (ne collega) belde vanop een concert of ik ook ni afkwam. Samen met Sara (vrijwilligster bij belgische ngo Tumbador) ben ik daar dan naartoe geweest en da waren bangelijke optredens!

Tot dan was de Semana Santa nog prima... jammer genoeg bleef dat ni zo....

Vrijdag waren we gaan eten in het cultureel centrum en daar werd Emilie haar schoudertas gepikt, ze was al blij dat ze haar fototoestel nog zelf had rondhangen.
's avonds waren we bij Liesbeth en Frederique uitgenodigd op een 20-gangen diner, ni gewoon wat Frederique allemaal had klaargemaakt! Hier vernamen we het volgende slechte nieuwtje, Pauline en Abel waren op de moto frontaal aangereden door een minibusje met zatte chauffeur. Gelukkig waren ze het ravijn ni ingestort en bleef het bij herstelbare verwondingen...
Tijdens het etentje liepen we snel over en weer naar de Plaza, het was immers de vrijdag da Jesus dood was. We waren net op tijd om nog een glimp op te vangen van Jesus die dood werd rondgedragen in een glazen kist.
Daarna zetten we de avond gezellig verder bij Frederique thuis... We spraken af met Emilie om de dag erna samen naar de stierenloop te gaan kijken en keerden allemaal huiswaarts.

Zaterdag was het de dag dat God niet keek, een ideaal excuus dus voor de Peruanen om alle remmen los te gooien en alles te doen wat anders verboden is. We stonden vroeg op (kon ook niet anders met fanfares in de achtertuin) en liepen naar het beginpunt van de stierenloop. We vonden onszelf een mooi plekje aan een fontein en waren net op tijd voor de loslating van de eerste stier. Die stieren werden aan een koord voortgetrokken  door de straten door een ruiter. Ondertussen lopen de grootste gekken voor die stier of beginnen da beest de ambeteren door aan die staart te trekken... Ons plekje bleek bij de passage van de eerste stier toch niet zo ideaal te zijn als gedacht... Die stier liep de straat rechts van de fontijn in, in plaats van links (de richting waarin hij werd voortgetrokken). Natuurlijk werd die stier door da koord de juiste richting ingesleept waardoor hij langs die fontein kwam geschuurd, en wie stonden daar... wij! jeeej! Ineens voel ik da koord aan mijn been schuren, ni zo geruststellend als het besef er ook is dat er aan het andere eind een stier met scherpe hoorns hangt... Ik heb mij dan zo snel ik kon losgetrokken, wat mensen af de rand van de fontijn geduwd en in die fontijn gesprongen. Een paar seconden later kwam die stier langsgeraasd. Da was toch wel effe een serieuze adrenaline-rush! Een uur later stonden we nog wa te trillen op ons benen.
De volgende keren dat er een stier passeerde was het steeds een stormloop van mensen die in die fontein beschutting kwamen zoeken.
Na een aantal starten te zien liepen we naar de Plaza de Armas waar de stieren aankwamen. Hier ging het er nog harder over... 100-den mensen stonden opeengepakt en waren zo bezopen als iets. Door al da volk reden ze dan met paarden en jaagden ze de stieren door. Wij konden alles veilig zien vanop het balkon van ViaVia. We zagen nog net de aankomst van de laatste stier, zo hebben we toch 1 man zien vertrappeld worden (maar die vroeg er ook wel om), die liep zelfs nog lachend weg (alcoholgehalte zal de pijn genoeg verdoofd hebben).
Daarna ging het feestje rustig verder en begonnen ze menselijke torens te bouwen (iets waar ze in Spanje kei hard op trainen), natuurlijk door het hoge bierverbruik waren da ni de stabielste torens! Zo zagen we er een aantal instorten, en da was meestal geen goei nieuws voor diegenen die vanboven stonden! 2 mensen hebben we met hun hoofd op het asfalt zien belanden, 1 iemand werd bewusteloos weggedragen en een meisje had een serieuze hoofdwonde. Lang zijn we daar ni meer op blijven kijken...
Ondertussen waren we ook wat ongerust aan het worden voor Emilie, die had nog steeds niets laten weten en normaal ging zij heel de dag met ons meegaan. Vooral wanneer we na meerdere pogingen haar te bellen geen antwoord kregen was het compleet. Ook Sara, waarmee ze samenwoont, nam niet op... Uiteindelijk kwamen we via Elske te weten dat Emilie en Sara die nacht waren overvallen...
Zij hadden tegen een uur of 1 een mototaxi richting hun huis genomen samen met een bevriend koppel. Het vreemde was wel dat de chauffeur nog een man bij had die naast hem zat. Dat koppel moest er vroeger uit en wanneer Sara en Emilie alleen achterbleven heeft die man naast de chauffeur zich omgedraaid en naar achter tussen de 2 meisjes gekropen. Ze hebben dan alles moeten afgeven (emilie was nu ook haar camera kwijt waar ze die middag nog zo blij om was da die ni mee was gepikt). Maar die mototaxi bleef rijden ookal dat ze al alles hadden afgegeven. Wanneer de mototaxi vertraagde is Sara eruit gesprongen. Emilie kreeg haar deur niet open maar die dief heeft dan haar deur open getrokken waarop ook zij uit die rijdende taxi sprong. Maar toen was de miserie nog ni gedaan, Emilie bleef met haar pols hangen aan een zakje da in die taxi vast zat. Hierdoor is die 100 meter over het asfalt geschuurd, terwijl die mototaxi zelfs nog meer gas gaf! Uiteindelijk is ze dan losgeraakt... Alletwee natuurlijk getraumatiseerd en Emilie daarbovenop nog eens vol serieuze schaafwonden...
Sinds we dat verhaal hoorden waren we nog meer op onze hoede tussen alle zatte peruaanse toeristen....
Zaterdag werd afgesloten met een avond van vuurwerk, maar daar heb ik ni al te veel nimeer van kunnen meepakken want ik was voor de verandering weeral eens ziek.... Mijn eerste uren als 24-jarige heb ik mottig en met krampen op toilet en in bed doorgebracht...

Zondag was het Pasen en mijn verjaardag, en Jezus was verrezen! Omdat Jezus ni elken dag verreist zijn ik en cindy om 5u smorgends naar de Plaza gelopen om de laatste processie te kunnen zien. Het vuurwerk was nog steeds aan de gang. De laatste gammele bambooconstructies vol met roterend vuurwerk werden afgestoken. Van veiligheidsmaatregelen hebben ze hier duidelijk nog nooit gehoord, zowel grote vuurpijlen als roterend en katapulterend vuurwerk worden gewoon temidden van een massa volk afgestoken.
Om een uur of 6 was het gestopt met regenen en kon Jezus droog verreizen. Bovenop de grootste slagroomtaart van heel de semana santa stond Jezus te pronken. De slagroomtaart (hier noemen ze het troon) werd kreunend de hele plaza rondgedragen door minstens 100 mannen. Op elke hoek gingen die dan nog eens door de knieën om vervolgens terug recht te komen. We stonden weer op het balkon van ViaVia, echt ideaal. Jezus had zo'n hoge troon dat het beeld boven het balkon uit kwam, het was de moeite om hiervoor om 5 u op te staan. Héél indrukwekkend.
Tegen de middag werd ik door mijn huisgenootjes hanne en cindy gewekt voor een verjaardags/paasbrunch, gelukkig was mijn maag al terug wa stabiel... Emilie was ook van de partij, zij zou de komende week bij ons komen logeren om wa te bekomen van heel die overval.
's avonds moest ik naar een trouw van ne collega, met greet, rene en marta had ik afgesproken om ineens naar het feest te gaan. Om half 7 ofzo komen wij aan die feestzaal, en daar was nog niemand te bespeuren! Afgezien daarvan lag ik strijk vant lachen om de inrichting van de hele zaal. Het thema was duidelijk limoengroen! Tafellakens, stoelovertrekken, draperingen en zelfs de taart... alles was limoen groen! Kitsch ten top, zo hard erover dat het er gewoon echt over is!  Marta belde wa rond naar andere collega's om te hore wat er aan de gang was, bleek die misdienst nog bezig te zijn! Alles op zen peruaans natuurlijk, op de uitnodiging stond dat de mis om 4u was... die was natuurlijk pas tegen 6u begonnen... Wij daar dan nog naartoe gereden en juist op tijd aangekomen voor de kus (ook hier was alles limoengroen wa limoengroen kon zijn). Na de mis volgde er nog een fotosessie van een 2 tal uur (maar wij waren het al na 15 minuten afgetrapt).
Thuis was het dan nog een rustig verjaardagsfeestje, kwas 2 grote pizzas gaan halen en we hielden ne vrouwenavond met Emilie, Sara, Cindy, Hanne, Dorien en Ine. Filmke en pizza was voor ons allemaal ideaal na een toch wel zware semana santa.

Na Zondagmorgen keerde de rust terug naar Ayacucho... eindelijk....

Vakantie!
Lima-Cusco
Omdat een toeristenvisum in Peru maar 3 maanden geldig is was het tijd voor mij om even de grens over te gaan... noodgedwongen moest ik dus vakantie nemen... erg he!
Donderdagavond namen we (cindy en ik) de nachtbus naar Lima waar we helemaal plakkerig en ranzig vrijdagochtend om 6u ofzo aankwamen.
Ik werd toch verrast door een kleine cultuurshock, in Lima hadden ze grote reclameborden, kantoorgebouwen, appartementsblokken, mc donalds, mooie winkels en veel verkeer! Ik dacht dat ik in een stad woonde maar Ayacucho is eerder een uit zijn voegen gebarsten dorp!
We moesten nog enkele uurtjes zien te doden vooraleer we onze vlucht naar Cusco hadden. Zo taffelden we wa door het centrum van Lima en kwamen we zelfs Julien tegen (nen belg da voor het btc in ayacucho werkt)! In 3 maanden tijd ben ik ook nooit zoveel blanken tegengekomen als in die 2 uurtjes dat we in het centrum van Lima zaten. En in de luchthaven was het helemaal een blanken-overrompeling... cultuurshock 2.
De vlucht van Lima naar Cusco was spectaculair, het zicht over de machtige Andes was ongelofelijk mooi, van gigantische groene dalen tot besneeuwde bergtoppen van meer als 5000 meter. De landing in Cusco was ook een van de spannendste dat ik al heb gehad. Aangezien Cusco op meer dan 3000 meter tussen de bergen ligt is landen niet erg evident. Wanneer we al een heel stuk waren gedaald maakten we een scherpe bocht van 360 graden rondom een berg om dan meteen te landen. Liesje en Chanin stonden ons mooi op tijd op te wachten! Dat deed wel raar om elkaar hier in Peru terug te zien!
's avonds zijn we dan samen iets gaan drinken, toevallig kwamen we maria ook tegen (die belgische die ik 2 weken eerder int toeristenbureau was tegen gekomen) die is dan ineens mee iets gaan drinken. Elisha en Piero kwamen ook nog af.
Den dag derna hebben we rustig wa door Cusco getaffeld met Liesje en Chanin. Cusco is echt een super mooie stad, we waren echt onder den indruk. 't is wel extreem toeristisch, heel die stad draait om het toerisme.
Bolivia
Zondagmorgend namen we de bus naar Puno, cultuurshock 3: een rechte geasfalteerde weg waar ge ni kotsmisselijk op wordt. Het werd een super mooie busrit door spectaculaire berglandschappen met besneeuwde bergtoppen en lamakuddes. In de namiddag kwamen we aan in Puno, daar moesten we een lokaal busje nemen naar de grens met Bolivie. Da busje vertrekte wel pas wanneer het helemaal vol zat... zo waren we pas tegen 16u weg.
Een dikke 2 u later kwamen we dan aan in da grensdorpke, ondertussen was het al tegen het sluitingsuur van de douane... Samen met 2 Boliviaanse vrouwen met een kort shortje sprongen we nen taxi in die ons naar de grensovergang bracht. Eerst moesten we langs 2 Peruaanse Migratieposten om ons 'uit' te stempelen... derna liepen we letterlijk de grens over naar Bolivië. Op de valreep konden we ons nog laten 'in'stempelen in Bolivië, 5 minuten later was de migratie al dicht geweest.
Vanaf de grens moesten we dan weer een busje in tot in Copacabana, gelukkig was da maar een kwartierke rijden. In Copacabana installeerden we ons in een ranzig hosteleke, waar de lakens van ons bed ni ververst waren, maar het kon ons toen toch nimeer schelen...
De volgende morgen namen we een bootje tot aan Isla Del Sol, een eiland in het Titikaka meer. De boot zette ons af op het noorden van het eiland en vanaf daar begon een stevige wandeling richting het zuiden die ons de komende 4 u goed zoet heeft gehouden. De wandeling was serieus afzien, het wandelpad leidde ons over de toppen van het eiland onder een brandende zon en dan nog eens weinig zuurstof door de hoogte. Maar da werd allemaal ruimschoots gecompenseerd door de prachtige natuur! We passeerden ook een incaruine en zelfs nen heilige rots (ziet er uit als een rots, zelfs geen spectaculaire rots, echt gewoon een rots).
In de late namiddag bereikten we het zuiden van het eiland waar we in een hostel neerploften.
's avonds hebben we ook nog iemand kei blij gemaakt. We waren op zoek naar een leuk restaurantje om onze wandelprestatie te vieren, ineens vind cindy ne portefeuille van nen engelsman op de grond. Alles stak daar nog in, geld, bankkaart, rijbewijs... Wij dus aan elken blanke da voorbij komt vrage ofda ze nen engelsman 'michael' kenden of ware tegen gekomen. Uiteindelijk gaan we een restaurantje binnen om te gaan eten en ik zie daar ne jongen zitten da potentieel de michael zou kunnen zijn (op zijn rijbewijs stond een fotoke). Bleek da inderdaad de Michael te zijn da we waren aant zoeken! Die gast had nog ni door da hij zijn portefeuille was verloren en was helemaal in shock!
De volgende ochtend stonden we rustig op en namen we ontbijt van het indigenavrouwtje van het hostel. Met zicht op het titicacameer ontbeten we, beter konden we ni wensen! Daarna pakten we rustig onze zak en vertrokken we te voet naar de bootaanlegplaats. Om 15.30 u pikte de boot ons daar op en 1,5u later stonden we weer in copacabana. We hadden nog juist genoeg tijd om naart toilet te gaan en een beetje eten te kopen voor we terug de bus opgingen richting grensovergang.
Aan de Peruviaanse kant namen we dan weer een bus richting Puno en 2,5u later zaten we al op de nachtbus naar Cusco.
Cusco-Pisac-Moray
Om 5u smorgens kwamen we aan in Cusco, het hostel da we hadden geboekt had op da uur nog geen kamer voor ons vrij. Toen zijn we daar maar op de zetel in de inkomhal gaan liggen en hebbe we daar nog een paar uurtjes verder geslapen. Ik heb een klein vermoeden dat we er een beetje als 2 zwervers uitzagen... we kregen wel een dekentje da was wel lief vant hostel. Tegen 9.30u was er eindelijk een kamer vrij, ben daar ineens onder den douche gesprongen, zo stinken dak ondetussen deed :D! De rest van den dag hebbe we gevuld met het kopen van juwelen, in Cusco hadden ze tenminste mooie dingen!
De rest van onze tijd in Cusco hebben we iets nuttiger benut. We zijn een dag naar Pisac geweest, daar zijn bovenop den top van nen berg allemaal incaruines. Normaal moet ge daar als toerist 17 euro voor betalen om die te bezoeken maar wij waren op de bus ne vriendelijke jongen tegen gekomen die de wachter van de controlepost wist om te praten om ons voor 5 euro elk binnen te laten! Die gast heeft ons dan nog helemaal rondgeleid, da was wel handig..
's avonds was het Elisha haar verjaardagsfeestje, met veel taart!
Den dag daarna zijn we samen met Liesje en Chanin naar de ruines van Moray geweest, we kwamen op de bus nog 2 argentijnse tegen die ons de rest van den dag vergezelden. Die ruines hebben we dan ineens gecombineerd met een bezoekje aan zoutbaden. Nen halven berg was helemaal bedekt met kleine zoutbaddekes die allemaal door 1 klein zout warmwaterbronneke worden gevoed. Da was wel spectaculair om te zien. Daarna konden we ne lift versieren met ne camion, alle bussen zaten stampevol... maar die camion was zelfs nog sneller en zowiso ook comfortabeler...
Cusco-Lima
De volgende morgen namen we de vlieger terug naar Lima, Elisha zat toevallig op dezelfde vlucht als ons, da was gezellig! We hadden daar ook wel heel veel chance mee, Elisha haar papa ging haar komen halen van de luchthaven en wij mochten meerijden! sMiddags mochten wij ineens mee gaan eten in die zijn restaurant, da was daar kei chique dak het wa genant vond om zomaar iets te bestellen... Daarna heeft die ons nog afgezet aan een hostel vlak aan het strand van Miraflores. 's avonds zijn we dan nog met Elisha gaan shoppen in Ripley (een soort Inno), echt leuk om zo is in nen deftige kledingwinkel rond te lopen!
Daarna waren we ook uitgenodigd op het familiefeest in het restaurant van die papa voor de verjaardag van Elisha en haar zus Andrea. Het werd toen nog een hele leuke laatste avond van onze vakantie.
Lima
Om 8u smorgens hadden we een bus naar Ayacucho, maar ipv dat het maar een kwartier rijden was naar het busstation was da een half uur. Toen we er om 8u aankwamen was die bus al vertrokken... Het zag er naar uit dat we met een nachtbus naar Ayacucho zouden moeten gaan. Gelukkig was er bij een andere busmaatschappij nog een bus om 12u smiddags... Een van de zeer geruststellende procédés bij het nemen van een lange afstandsbus is dat ze u komen filmen als ge op de bus zit. Da doen ze ni voor een schoon reclamefilmke te maken ofzo, neenee, dat dient om u te kunnen identificeren als ge int ravijn zou storten. Gelukkig is da ni nodig geweest en zijn we heelhuids aangekomen zondagavond na een rit van 9.30 u over hoogtes van meer als 4000 meter.

Voor diegenen die tot hier alles hebben gelezen, proficiat! Voor de anderen ook proficiat, ik zou zelf ook ni alles gaan lezen ze zot!